October 1, 2020: From Chicago to Detroit, the Motor Town.
We knew we were headed for the storm as we drove towards Detroit. I am trying to perfect my skill of taking photographs and videos while I am driving. The blootooth selfie stick makes it easier as all I have to do is press a small button and the camera does the rest. Yes, I have to be very, very careful and not distracted.
We entered Detroit on a rainy day. But it wasn’t only the rain that gave the impression that the city was suffering from the economic downturn more than the other big cities we have seen.
The economic situation of Detroit is a debate on how you want to look at it. The facts are on the ground and as the automob’le makers have moved from making profits by selling cars to more banking, the entire society suffered. Although the skyscrapers of giant auto makers are still impressive in the city and the name “Motor City” is still being used, we noticed more homeless in Detroit as we walked around.
However, seeing “Black Lives Matter” signs, large, loud and clear showed the fight going on between the classes.
Of course, seeing the statue of the early mayor being praised for his warning on the evils of the capitalist enterprises, the corporations, was also interesting.
The statue of Haysen S. Pingree was elected the mayor of Detroit four times and the governer of Michigan twice. He, the placket reads, had also questioned the inequalities of taxation between corporations and the people.
So we learn of the progressive history of Detroit.
However the 1943 Race Riots also display a darker side of the labor history in Detroit.
One of the largest human movements, oif not the largest, in the world was the movement of the (mostly black) people from the south to the north and to the west after the civil war ended in the US. Between 1915 – 1970 more than 6 million people migrated in this greatest migration in history. This brought huge numbers of blacks to compete for the factory and other capitalist enterprise jobs in the north. It was inevitable that clashes would occur when so many blacks migrate to the centers dominated by racist whites.
The bosses were smart to understand that they could weaken the labor movement by allowing the blacks to work in the same factories organized by the UAW. It was a tactic to divide the labor movement as well as allowing low wage blacks to start taking jobs in the factories. Although the blacks started to gain some jobs in the factories, they still coul dnot find homes to live in because the white neighborhoods rejected anybody who was not white.
In 1943, 25,000 white worlers went on a strike to protest 3 black workers being employed and other factories also followed suit. Soon the whole Detroit erupted in clashes. First 200 men in each black and white side engaged in a brawl. The police broke this up around midnight. A rumor after the quiet started spreading among the black neighbohoods that the whites had thrown a black mother and her baby off the bridge. This brought gangs to attack and burn shops and move towards the white neighborhoods. At the same time, a rumor that black men had raped a white women started spreading in the white neighborhoods. And the clashes re-started. Black leaders called the mayor and the governer to bring in the national guard to protect the citizens, however, nothing was done until the demand reached Roosevelt’s office and only then 6,000 soldiers were sent to the city. By this time 9 whites and 25 blacks had been killed. The true dimension of the events can be understood better if we realize that no white person was killed by cops while 17 of the blacks had been massacred by the police.
We found a very nice alley where several restaurants had benches but only a very few people were dining. Even though it was cold and rainy, cold beer was welcome after a long walk in the Detroit streets.
After losing tens of thousands of manufacturing jobs, today Detroit is trying to find a way to rebuild its golden days. There are those who are hopeful that Detroit is situated for a high tech comeback as design and technology companies are “expected” to invest in the city. However, as many other cities are competing for exactly the same jobs, it is unclear how Detroit can come up to be a winner. A sinking tide sinks all boats.
Cafes, opera house, stadiums, restaurants, shops all sit empty.
Returning to Cleveland, OH after two years
After spending the night in Detroit we started out for Cleveland in the morning. Although I received resistance to go to Cleveland, I insisted to see it again to see if anything had changed in the last two years. It had not. But one thing I wanted to do but could not was to visit the Rock’n Roll Hall of Fame in Cleveland. I wanted to do my pilgrimage this year.
When you enter the city, you are immediately reminded of its industrial past. Rusty factories, shuttered smokestacks, steel bridges, large production facilities built with dark bricks, standing empty reminds you of a city that was bustling with production in its glorious past.
Last time when I was here, the taxi driver lady had pointed the automobile factories that had promised the world and in one night shut down and left town. They are still sitting empty.
We had lunch at a waterfront restaurant that had only two more tables with customers. Although it was a water front restaurant, we were surrounded by smokestacks, bridges and old factories that looked like old steel mills. Some cities can not even demolish the old structures because it costs more to do so and no new investments are available to cover the costs.
While we ate we enjoyed the bridge being lowered to allow two very long trains to pass. Each train was more than 100 cars I bet, but have not counted them. The bridge went up after both trains passed.
The entire production in the old factories are shut down. In mainstream capitalist economy texts the capitalist ideologues claim that each class has its role in the production process. When the workers go on strike, the capitalist class scream it is unfair for the workers to disrupt the profit making of the capitalists (and the supply of commodities to the public). The workers, they claim, are not holding up their side of the bargain in production. However, Cleveland, as is Detroit or Gary, is a proof that the capitalists are on strike and are preventing all production for tens of years. There is no court order that I can recall that forces the capitalists to open back the factories they had shuttered when they went on strike and not invested. It is their role to invest and open employment opportunities… they claim in their own text books.
We decided to finally see the Rock’n Roll Hall of Fame. I thought this was only a museum and that it would be closed during the pandemic but checking it out we found out that there was actually an event going on together with the Country Western Music association. Some kind of a collaboration. The tickets were all sold out, so we payed homage to Rock’n Roll at its birth place.
First Rock’n Roll Concert in Cleveland Ohio, March 21, 1952
It was the Moondog Allan Freed, a radio disk jockey that coined the term Rock’n Roll in Cleveland Ohio. He had noticed the emergence of a new type of music that appealed to both the whites and the blacks. He started to use “Rock’n Roll” to describe this music. In 1952 he threw one of his parties in Cleveland and Rock’n Roll was born. In his first set of the party/concert a fight broke up and in 1954 he moved the venue to New York. But history was made and Rock’n Roll was born. But as the blues singer Muddy Water has sung in his song, “Blues had a baby and they named him Rock’n Roll”
https://www.youtube.com/watch?v=_sThXCC12UU
The 1936 Fisher Body strike in Cleveland, OH.
Thde workers of Fisher Body plant that had opened in 1921 to produce Chevrolet cars for GM went on strike after hearing the coming layoffs. The workers suddenly stopped work and started a sit-in. Other factories for GM had already gone on strike and Collinwood plant strike contributed to the strike when 200 workers marched off and 125 workers participated in the sit-in. Following Collinwood plant other factories joined the stike. There were 7,000 workers who coverd three shifts of production.
The workers were demanding 7 hour shifts to prevent layoffs as well as double pay for weekend work.
The GM management did not budge but when the strike spread Roosevelt had to get incolved because the automobile production was around 20% of total US economy in those days. Roosevelt did not approve GM’s stubbornness and convinced them to accept the workers’ demands.
Finally when the government intervened a contract was signed and the strike ended
1 Ekim, Michigan'daki Detroit, Motor Şehri'ne
Ekim 1, 2020
Chicago çıkışında Indiana’daki Gary şehrinde moral bozucu bir duraklamadan sonra Michigan eyaletindeki otomobil fabrikaları merkezi Detroit’e yola çıktık.
1950-1960 yıllarında otomobil fabrikalarının yoğunluğu yüzünden Motor Şehri lakabını alan Detroit hâlâ bu isme layık olduğunu ispat etmeye çalışırcasına sosyal tesislere bu ismi veriyor.
Ancak o yılların Detroit’inin yerini ne yapacağını tam bulamamış bir yer almış. Amerikan otomobillerinin binaları gökdelenler olarak bulunsa da, 21. yüzyılda araba şirketleri araba satmaktan çok bankacılık (finans kapital) işleriyle uğraşarak kâr yaptıklarından bu binalar daha çok eskide kalmış bir dönemin sembolü halindeler.
Detroıt’e yaklaşırken fırtınalı bir havaya gireceğimizi anlamıştık ama 1 aydır süren yolculukta artık alışmaya başladığım şöför fotoğrafçılığını da daha ilerletme fırsatı bularak fotoğraf ve video çekimlerine devam edebildim. Yalnız bunu şimdi mükemmelleştrmem gerelecek, daha birçok numarasını çözmüş değilim hem araba kullanıp hem de fotoğraf çekmenin.
Evet, kaliteden kaybediyor ön camdan çekilen fotoğraflar ama bazen arabayı durdurma olanağın yoksa ve bir fotoğraf durumu kendini gösterdiyse kaçıracak mısın? Tabii başta güvenilir kullanmak ama…
Detroit şehrinin ekonomisi iyi mi kötü mü bir tartışma konusu. Kimine göre otomobil endüstrisinin krizi ile Detroit de bitmiş durumda, kimine göre ise fabrikalar artık eski ekonomiyi yansıtıyor ama yeni ekonomi için Detroit çok büyük potansiyele sahip. Tahminleri pek çok şirketin UCUZ İŞGÜCÜ ve UCUZ YAŞAM KOŞULLARI nedeniyle Detroit’e yatırım yaparak bu şehri geliştirecekleri. Umutlar, yazılım ve yüksek teknoloji alanlarında Detroit’in kendini göstereceği, ama bu konuda Detroit’e rakip pek, hem de pek çok başka şehir de var.
Şehrin genel durumu, ilk gözlem olarak da pek iç açıcı değil. Belki de fırtına ve yağmur altında şehre girdiğimizden mi bize öyle geldi? Yoksa şimdiye kadar gördüğümüz büyük şehirlerdekinden daha fazla sokakta işsiz evsiz dolaşan gördük diye mi?
Rüzgâr ve yağmur altında sokakları dolaştıktan sonra dolup taşması gereken lokantaların ve barların masalarını açtıkları bir arka sokakta yemeye karar verdik. Soğuğa rağmen, soğuk bira gene de iyi geldi.
Hatta Erin, buzlu bir içecek aldı. Gençlik işte bu olmalı.
Detroit bir işçi/emekçi şehri olsa da geçmişi ırkçılık ayaklanmalarıyla maalesef karanlık.
Detroit ırkçı ayaklanmaları
Pek fazla bilinmese de belki insan ırkının en büyük göçü, ya da mülteci hareketi ABD’nin içinde iç savaş sırası ve sonrasındaki başta siyahların güneyden kuzeye ve batıya göçüdür. 1915 – 1970 yılları arasında 6 milyondan fazla insan güneyin kölelik sisteminden kaçmak ve güya özgürlük bulmak için göçe geçmiştir. Özellikle Chicago, Cleveland ve Detroit gibi şehirler güneyden gelen göçmenlerin kapitalist işletmelerde özgür emekçi olarak emeğini satmaya sıralandığı şehirler.
1943 yılında yeni gelen siyah dalgalarıyla nasıl baş edeceğini bilemeyen ırkçı bir beyaz işçi sınıfı da kapitalistlerin fabrikalarında işçi hareketini bölmek için ve sömürüyü katmerlemek için siyahileri işe alan işverenlerin oyununa geliyordu. Sendikal hareketi bölemeyen, yenemeyen işverenler, çareyi kölelikten ve güneyin dayanılmaz ırkçılığından kaçıp gelen siyahileri işe alıyordu. Zaten patlamaya hazır yoksulluk içinde zorlanan beyaz işçiler bir de siyahların işe alınmasıyla o zamana dek yukarıdan baktıkları siyahlarla aynı fabrikada çalışmak istemiyorlardı. O kadar ki, fabrikalarda emekçilerin sendikasını bölmek için iş bulan siyahlar hiç bir yerde ev bulamıyorlar, mahallelere alınmıyorlardı.
1943’de, 25.000 beyaz işçi fabrikaya alınan 3 siyah işçiyi protesto etmek için greve gittiler. Öteki yerlerdeki fabrikalar da hemen aynı eyleme geçti. Bob Dylan’ın şarkısındaki gibi onlara “Senin tenin beyaz/ sen onlardan daha iyisin” diye öğretilmişti.
20 Haziran 1943’te beyazlar siyahlara saldırmaya başladı. Saldırılar tüm şehre ve fabrikalara yayıldı. 200 kişilik gruplar birbirlerine girdi ama gece yarısına doğru kavgalar yatıştırıldı. Ama gece yarısından sonra siyahlar arasında bir söylenti çıktı: ‘Beyazlar bir siyah anneyi ve bebeğini köprüden nehre atmışlar’ diye bir dedikodu halkı tekrar galeyana getirdi. Çeteler halinde saldırılarla, dükkanlar yakıldı, beyaz mahallelere hareket ettiler siyahlar.
Aynı zamanlarda bu bölgeye yakınlarda beyazlar arasında da ‘Siyahlar beyaz bir kadının ırzına geçtiler’ dedikodusu yayıldı. Roxy sineması beyazlarca sarıldı ve sabah 4:00’te sinema dağılınca içeriden çıkan siyahlar dövülmeye başlandı.
Siyah liderler belediye başkanı ve valiyi arayarak derhal milli muhafızların getirilmesini talep ettiler. Ancak bu istek en sonunda başkan Roosevelt’e kadar gidince 6.000 asker şehre girdi ve sükuneti sağlamayı sonunda başardı. Ancak bu zamana kadar 9 beyaz ve 25 siyah öldürülmüştü. Ama başka bir açıdan bakınca durum değişiyor. Hiçbir beyaz polis tarafından öldürülmemiş, ama 17 siyah polisin elinde öldürülmüştü.
Ohio’daki Cleveland’a İki Yıldan sonra geri dönüş
Geceyi Detroit’de geçirdikten sonra Cleveland’dan geçmek istedik. Bu daha çok benim isteğimle oldu. Genellikle Cleveland’da görecek birşey yok denir ama iki yıl önce geldiğimde gidemediğim Rock müzesi içime yer etmişti. Bilemiyordum bu yılki salgından dolayı açık mı değiller mi ama görmeye değer bulduk ve Cleveland’a indik. Şansımıza hava biraz daha açmış çok güzel parçalı bulutlu hale gelmişti Detroit’teki fırtına ve yağmurdan sonra.
Daha Cleveland’a girerken bile buranın eski bir endüstriyel şehir olduğu belli ediyor kendini. Her yer çelik ve beton köprülerle dolu, her bir köşeden bir fabrika bacası göğe yükselmekte. Ancak bunların çoğu artık çalışmıyor. Aynı Chicago, Gary, Detroit gibi bomboş bacalar, kararmış halde, tuğla yığınları olarak şehrin ortasında duruyorlar. Pek çok şehir için bunları yıkmak bile çok pahalıya geleceğinden, ne yapacaklarını bilemeden bırakıyorlar eskimeye.
Cleveland’da su kenarı bir restoran bulduk, bizden başka iki masada daha müşterileri vardı. Ama temiz bir yer olduğu belliydi. Dışarıdaki nehirin göle karıştığı yerde gene bir iner kalkar köprü bulunuyordu. Ve şansımıza yemek ortasında gelen bir tren için köprü indi, demir yolunu birleştirdi, iki uzun mu uzun tren geçtikten sonra tekrar havaya kaldırıldı.
Ancak ne kadar su kenarı olsa da şehrin o eski endüstriyel emarelerinden kurtulmak imkansız. İki yıl önce geldiğimde taksi şoförü hanım otomobil şirketlerinin nasıl fabrikalar açıp sonra bir gece aniden kapatıp yok olduklarını bana yıllardır boş duran fabrikalara bir bir işaret ederek anlatmıştı. Cleveland’da da iki yıldır değişen bir şey yok. Kapalı duran, paslanan, bakımsızlıktan çürüyen üretim araçları, bomboş sokaklar, bomboş lokantalar. Kapitalistler grevdeler ve kimse onları çalışmaya, hani, ekonomi kitaplarında göğüslerini gere gere her sınıfın nasıl üretimde bir rolü olduğunu anlatmaya bayılırlar. İşte kendi kendilerine biçtikleri rol de yatırım yapmak, fabrikaları açık tutmak, üretim ve kâr yapmak. Ne olduysa, pek ortalıkta yoklar son 10 yıldır falan. Yani grevdeler. İşçiler grev yapınca ağızlarını kapatamazsınız da… kapitalistler grev yapınca kim onları işe tekrar zorlayacak?
Lokantanın çıkışında bitkilerce sarılan gene korkunç büyük bir çelik köprü ayağı tüm haşmetiyle durmakta.
Yemekten sonra içimde kalan Rock’n Roll Müzesini gezmek kalmıştı. Açık olacağını hiç zannetmiyordum ama etrafındaki çalışmaları görünce aktif olduğunu anladık. Ayrıca internetten de Country Western müziğiyle bir beraber çalışmanın olduğunu öğrendik. Gittiğimizde biletler bitmişti ve zaten salgın hastalık yüzünden çok az satıyorlar. Ancak Rock’n Roll deyiminin çıktığı yerde bu müziğe saygı duruşunda bulunmamız gerekiyordu.
1950’lerdeki radyo disk jokeyi Alan Freed ilk Rock’n Roll deyimini kullanmış birisi. Bu terimi kullanmasına neden de II. Dünya savaşından sonra hem siyah hem de beyazlara hitap eden yeni bir müzik türünün yayıldığına işaret etmek içinmiş. Freed’in hazırladığı ‘Moondog House Rock and Roll Party (Ayköpeği Evinde Rock ve Roll Partisi) adlı parti Cleveland’da 21 Mart 1952’de verilince artık bu yeni isim de tartışmasız kabul görmeye başlamış. O günlerde kendisine Moondog (Ayköpeği) diyen bu disk jokeyi özellikle gençler arasında dinlemeyen yok gib bir şey. O günlere nostaljiyle bakıp hatırlayanlar hala mevcut. Arabalarında kız arkadaşlarıyla radyoyu açıp merakla programın başlayacağı saati sabırsızlıkla beklerlermiş sevgililer. Ama o günlerde beyazların çalmadığı siyah müziğine de yer verince dinleyicisi hem beyaz hem de siyahlar olmuş ve ünü her yere yayılmış.
İlk Rock’n Roll konser/partisinin afişleri
O gece verilen parti daha ilk parçalar çalınmaya başlayınca kavgaya dönüşmüş. Bunun üzerine Freed partiyi 1954’de New York’a taşımış. Gerisi, dedikleri gibi tarih olmuş.
Öndeki afişteki Johnny Cash resmine dikkat!
Tabii ki, Rock’n Roll ile öteki müziklerin ilişkisi sorunlu olacaktı. Blues ilahı Muddy Waters hemen bir parça yazacak ve adını ‘Blues’un bir bebeği oldu, adını Rock’n Roll koydular’ diyecekti.
https://www.youtube.com/watch?v=_sThXCC12UU
1936 Fisher Body Grevi
Cleveland’in endüstriyel geçmişi özellikle Detroit gibi buradaki otomobil fabrikalarındandı. Chevrolet gibi arabaları yapan General Motors Cleveland’daki Fisher Body fabrikası 1921’de yeni bir üretim yeri olarak çalışmaya başlamış, 3 vardiye çalışan fabrikada 7.000 işçi istihdam ediliyordu. Bu işçiler neredeyse tüm Chevrole arabalarını üretiyorlardı. 1929’daki kapitalist çöküş krizinden sonraki en büyük grev işçilerin 28 Aralık 1936’da aniden fabrikayı kapatmalarıyla başladı. İşçiler geleceği söylenen işten çıkartmaları önlemek için vardiyalerın 7 saate indirilmesi, ve hafta sonu çalıştırıldıklarında iki kat ücret talep ediyorlardı.
İşçiler greve başladığında bölgedeki başka GM fabrikaları zaten grevlerdeydi. Collinwood mahallesindeki fabrika greve gidince başka fabrikalar da takip ederek greve girdi ve grev yaygınlaştı. Haber o zamanın başkanı Roosevelt’e kafar gitti. Başkan şirket yönetiminin işçilere davranışından memnun değildi ama grev büyüyünce arabulucu olarak hükümet işe koyuldu. O sırada GM şirketi ve otomobil üretimi ABD’nin tüm ekonomisinin %20’sine karşılık geliyordu. Sonunda şirket boyun eğdi ve anlaşma imzalanarak grev sona erdi.
