On to the Glacier National Park in Montana
The smoke from Oregon and California isn’t allowing us to see anything clearly in the Grand Tetons. So we decided to let it go and hopefully visit this region again next year maybe during spring.
We are talking to our friends in Portland, Oregon who also had had enough of fires and smoke. They had a vacation planned at the Clear Lake but that had to be cancelled due to the forest fires and the smoke and they changed their plans to meet us at the Glacier National Park in Montana.
The smoke was present for the entire time we drove to the park. We are getting discouraged that we won’t be able to see anything in Montana either. Hoping, just hoping things will clear out although that is completely against how nature works.
We stopped in Lima to have our lunch, leftovers from the Chinese restaurant last night at Jackson. The rest area had surprisingly very clean bathrooms and nice outside facilities to have a picnic.
We sat outside the bathrooms but the overwhelming stech of horse manure was all around us, probably, from the parked pickup trucks carrying horses nearby. I guess we need to get used to this in Montana because it seems it is a state covered by fields, agricultural activities, forests, mountains, and lakes.
The rest area we stopped is actually right where mostly Mormons travelled to the west and north. The trail was frequented by wagons of people and goods headed to the west and to the gold miners.
Whereever gold was discovered the Europeans would rush in and the US government would send the army to decimate the native indians to help out the miners. This is how capitalism works and has worked in the past.
The wagons were led by rugged guys called bullwhackers. Later we saw the statue of the bullwhacker in Helena, Montana with his whip cracking in the air. Each wagon set was formed by three wagins and carried around 9 tons of goods. They made around 10 miles a day on this hard terrain. If the goods were perishable and needed to reach the destination quicker mules and horses were used.
Bullwhackers trips usually took about three months to get the caravan of wagons to their destination. They had to endure bad whether, bad water, bad food, lice and many other bad stuff. They are known for their profanity and swearing that made the “mountains blush.”
We hlost at least half an hour for road construction wher the entire traffic was stopped. We wached the workers lay down the road before it could be opened for traffic.
We met our freinds at the hotel in BigFork just as they were registering. Everybody was hungry so we found maybe the only open restaurant in town. The local beer was great after a whole day of driving.
Jackson Wyoming'den Montana'daki Buzul Milli Parkına
Wyoming eyaletindeki Jackson Hole’dan ve Teton sıra dağlarından vazgeçmek zorunda kaldık. Bu Kalifornia ve Oregon’daki orman yangınlarından gelen duman bize pek birşeyleri net şekilde göstermeyeceğini anlamaya ve kabul etmeye başladık.
Oregon’daki Portland şehrindeki dostlarla konuşuyoruz, onların da Clear Lake’deki tatilleri yangınlar yüzünden iptal edilince Montana’daki Buzul Milli Parkı’nda buluşmaya karar verdik.
Bütün yol boyunca, beklendiği gibi dumanlar daha da bir yoğunlaştı. Galiba Buzul Parkı’nda da pek bir şey göremeyeceğiz. Ama bütün planlar bu parkı görmek üzerine yapıldığından değiştirmek istemedik.
Yolda Lima şehrinde mola vererek dinlendik ve dün gece Jakson’daki Çin lokantasında bitiremediğimiz ama yanımız aldığımız artıklarıla (hayret verecek şekilde temiz olan) devletin kurduğu tuvaletlerin hemen yanında yemek yedik.
Arabanın arkasında hazırlanan artık yemekleri açıkta yediysek de at pisliği kokusundan bayağı rahatsız olduk. Koku insan tuvaletinden değil de, etrafta dinlenmeye durmuş at taşıyan pikaplardan geldiği için elde yapabilecek pek birşey yoktu.
Esasen bu at pisliğine alışmak gerek Montana’da. Montana dağlık, ovalık, tarım, ormancılık olan bir eyalet.
Esasen bu kokular durduğumuz Lima’nın tarihine de uygun. 1840 ve 1850’lerde Utah eyaletinden etrafa yayılmakta olan Mormonların da dahil olduğu göçmenler tam da bizim dinlenme yerimizin çok yakınından geçer orada kamplarını kurarlarmış. Vagon konvoyları buradan geçer batıyı keşfe ve yerleşmeye giderlermiş. En fazla da altın arayanların ‘altına hücum’ için gelmeleri özellikle yerlilerle büyük çatışmalara ve yerlilerin devlet eliyle soykırıma uğramalarına neden oluyor.
Özellikle 1862 ve 1863’de Montana’nın Grasshopper Nehri (Çekirge Nehri) yakınlarında bulunan altın için ipini koparan bölgeye üşüşürken bizim bulunduğumuz yolları kullanmışlar.
Sonunda 1881’de Montana Butte’u Utah’a bağlayınca vagon convoyları da işlevini yitirmiş.
Ancak Montana başkenti Helena’da da öğrendiğimiz üzere bu konvoyların idarecileri tarihte yerlerini yakası açılmadık küfürleriyle almışlar. Bu vagonlar öküzlerce çekiliyormuş ve her bir vagon grubunda oartalama 9 tonluk malzeme yer alıyormuş. Bu vagon grupları 3 vagondan oluşuyor ve be grup 24 öküz tarafından çekiliyormuş. İşte bu öküzleri idare edenlere bullwhacher deniyormuş. İşte bu kırmızı gömlek giyen, büyük çizmeli, berbat görünüşlü bullwhackerlerin kamçılarının sesi, ve bağırışları daha kendileri görünmeden önce dağları tepeleri kapsarmış. Ama dendiğine göre ettikleri küfürler dağları bile utandırırmış. Her bir vagon kafilesini götürmek bazen 3 ay kadar sürer ve bu yolculukta berbat su, berbat yiyecek, berbat hava şartları, berbat bit ve pirelerle uğraşmak zorunda kalıyorlarmış. E, o zaman küfür etmeye de hak kazandılar demek oluyor.
1850 yillarındaki bir bullwhacker’ın fotoğrafı
Sanırım ellerindeki kamçı öküzlere vurmak için değil kamçının şaklamasından korkan öküzler duysun diye havada şaklatmak için kullanılıyormuş.
Yol tamirat çalışmasından dolayı 30 dakika kapatılmıştı. Sanki yıllar süren gibi gelen beklemeden sonra devam edebildik.
Akşam tam dostların otele geldiği zaman biz de geldik. Çok eşyamız olduğundan alt kaıt istiyoruz otellerden. Eğer bir 3. kişi sitelerden yaptırdıysak rezervasyonu pek otelin elinde bile olamıyor ama bu kez şanslıydık, bize 1. katta verebildiler odayı, böylece eşyaları indirip bindirmek kolay oldu. Yalnız üzerimizdeki ailenin çocukları uyuyuncaya kadar biz de uyanık kaldık. Bir otel hariç sanki hep aynı aile mi bizi takip ediyor? Hepsinde üst katta çılgınca zıplayan bir çocuk var.
Made it to Bigfork, montana late at night/ Sonunda Montana BigFork'a gelebildik
Everybody was hungry after the 12 – 13 hour driving. We found maybe the only restaurant and enjoyed the locally brewed beer.
Gece herkes acıkmışltı uzun yoldan. Biz 12 – 13 saatten sonra gelebildik. Ufak şehir BigFork’ta açık olan belki de tek lokantadaki yerel üretilen bira yorgunluğu unutturuyor.
