20231231 – Islas Malvinas (Falkland Islands)

20231231 – Islas Malvinas, or, the Falkland Islands

We started heading north on December 30th.  The sea was calm at first while the icebergs floated around us.  Then, huge waves took over.  Although the waves didn’t seem significant from deck 12, 12th floor, the wind and the waves rocked the ship even with its stabilizers.  Luckily, the waves subsided, but the wind continued.  After a while, the icebergs became less frequent, and the skies opened up from the long, cloudy days and nights.  We knew we were exiting the Antarctic Circle towards the Scotia Sea.

[We faced rough seas towards the Islands.  Waves seem OK from the 12th-floor deck, but the sea was shaking the ship considerably/Adalara yöneldiğimizde bayağı çalkantılı denizlerden geçtik.12. kat güverteden pek dalgaların büyüklüğü görülmese de gemi oldukça sallanıyordu.]

Part of the Patagonian area, the British took over the Islands in 1833; however, Argentina also has claims over them.  The name (as English would prefer) Falkland comes from the Scottish town with the same name and was given as a reference to the Treasurer of the Royal Navy, Anthony Cary, 5th Viscount Falkland, who funded an expedition led by John Strong.  Strong named the strait between the islands and the mainland Falkland to honor his funder.  However, the name only became official when Captain John Byron named the islands for King George III in 1765.

However, the Argentinians used Islas Malvina’s name for the islands after the French explorer Louis-Antoine de Bougainville called the islands Iles Malouines.  Bouganville lived when Captain Cook sailed after expeditions for the British Empire and participated in the American Liberation War.  He also published a book on integral calculus when he was 25.

In 1965, the UN General Assembly adopted the name Falkland Islands to be used in all languages except Spanish, where the name Islas Malvinas was accepted.

We were brought to land by tenders to the port in the capital of the Falkland Islands, Stanley, where the tour to see the penguins started with four-wheel drive vehicles.  Ours was an old Land Rover. However, others had Toyotas and Jeeps as well.

The main island where we landed is about 300 miles (480km) west of mainland Patagonia in Argentina.  There are two main islands, East Falkland and West Falkland, and 776 smaller islands around them.  The population is around 4,000, who primarily identify as English, but as we learned, there are people with many different nationalities, including Asians, who live on the islands.  After the Falkland War, a referendum held in 2013 showed people wanted to continue being a “British Territory” rather than Argentina.

In 1982, Argentina attacked and reclaimed the islands.  However, Britain attacked back and, after two months, took back the islands.  The defeat brought down the fascist junta in Argentina, ending the Dirty War, where tens of thousands of its citizens were slaughtered by the military.

Our driver told us about the horrors they experienced during the invasion by Argentina.  We saw monuments for the fallen British soldiers.  Later, we would see the monuments erected for the fallen Argentinian soldiers in Buenos Aires.  He told us about hiding in the basement of homes for days without food with tens of people all starving.  When the fighting was over and they returned to their homes, they could see bodies lying on the streets and their homes destroyed by the Argentinian soldiers.

The wind and the waves were very high during our landing.  We heard the wind would sometimes get so strong that it would put the ships in danger.  In the 1970s and a few times after, the vessel had to be rescued from the bay due to high winds.

Once, the ship could not leave the bay when the passengers were on land.  No matter how much it tried, the wind pushed it back to the bay, and the captain could not turn or control the ship.  When the news hit the town, several Norwegian sailors sent a message to the captain that they would be able to turn and haul the boat out.  Although the captain didn’t believe they could, finally, he agreed to have them try.  The Norwegian Falklanders said if the ropes could take it, they would be able to do the job.  So, as the passengers waited and watched from the shore, the small tug boats approached the ship and, after a long struggle, were able to turn the boat and assist it to leave the bay.  The captain asked the rescuers how much he owed, and the response was just a case of that great vodka they had on board!  And, yes, the vodka case was given to the Norwegians.

The problem was that hundreds, if not thousands, of passengers, were left on the shore, and the captain could not use the tenders in that weather to bring them back to the ship.  News spread in the little town, and immediately, nearly every house came to the docs and invited the stranded passengers to their homes.  Each resident picked one or two or how many they could accommodate and took them home, providing beds and food to the stranded people.

The ship corporation had to find a solution.  After several days, they chartered planes to the island, and the passengers flew to Chile.  The crew on the ship gathered and packed all their belongings, which were sent later to their rightful owners.  Many friendships were made in those days, and we understand that people still correspond with their Falkland hosts as if they have known each other for years.

The ship’s corporation then sent a message to the island residents, thanking them for their hospitality and asking them to please submit the cost of hosting their passengers.  In the entire island, only one resident filled in the form to be paid.  And we were told they were not real Falklander and had recently come to the islands from somewhere else.  This is the hospitalist of the people we met there.

Penguins

Our plans were to go to a penguin sanctuary.  We didn’t know that the place where the birds met had no roads, and we had to take a four-wheel drive vehicle.  We met our driver and headed for the Land Rover.  A couple from California joined us, and we experienced our first off-road adventure, driving over bushes, dry creek beds, mud, hills, and valleys for over an hour.  The land we drove through belonged to a wealthy lady who had bought the place in the 1970s.  She rents it for sheep grazing and, for a small fee, allows overland vehicles to drive through it to reach the penguins.  We passed several barbed wire fences where the driver had to get out to open the gate for passage and close it behind us.

When we arrived at the Volunteer Point, we saw a few more other vehicles that had arrived before us.  We had to clean our shoes by stepping into a chemical liquid before chasing the birds.  This cleans any, primarily the bird flu, bacteria, or viruses.   After returning home, we learned that bird flu was seen in the area, and in the first count, 35 penguins had died due to it.

Those penguins with a yellow patch on their heads are the King Penguins.  In 1971, there were 31 pairs, but in March 2014, they counted 1500 pairs.  They live up to 20 years of age and weigh around 26-33 pounds or 12 – 15 kgs.  They can dive to 300 meters, making them the most deep-diving penguins.  They can travel hundreds of miles in winter to find food.

We also saw the Gentoo Penguins at the same spot, but they kept their distance from the King Penguins.  There are about 3,600 pairs of Gentoos now, whereas, in 1992, there were only around 750 Gento pairs.

20231231 – MALVINAS ADALARI ADALARI VEYA FALKLAND ADALARI

 30 Aralık’ta kuzeye doğru ilerlemeye başladık.  Buzdağları etrafımızda yüzerken deniz ilk başta sakindi.  Sonra dev dalgalar devraldı.  Dalgalar 12. Güverte/kattan önemli görünmese de rüzgar ve dalgalar stabilizatörleriyle bile gemiyi sarstı.  Neyse ki dalgalar dindi ama rüzgâr devam etti.  Bir süre sonra buzdağları daha seyrek hale geldi ve gökyüzü uzun, bulutlu günlerden ve gecelerden giderek açıldı.  Antarktika Çemberi’nden Scotia Denizi’ne doğru çıktığımızı biliyorduk.

 Patagonya bölgesinin bir parçası olan Adaları İngilizler 1833’te ele geçirdi; ancak Arjantin de onlar üzerinde hak iddia ediyor.  İngilizlerin tercih ettiği Falkland adı aynı adı taşıyan İskoç kasabasından geliyor ve John Strong liderliğindeki bir seferi finanse eden Kraliyet Donanması Saymanı Anthony Cary, 5. Vikont Falkland’a referans olarak bu adı taktı.  Strong, fon sağlayıcısını onurlandırmak için adalar ile anakara Falkland arasındaki boğaza bu adı verdi.  Ancak, Falkland ismi Kaptan John Byron’un 1765’te adalara Kral III. George adını vermesiyle resmiyet kazandı.

Ancak Arjantinliler, Fransız kâşif Louis-Antoine de Bougainville’in adalara Iles Malouines adını vermesinden sonra adalar için Islas Malvina’nın adını kullandılar.  Bouganville, Kaptan Cook’un Britanya İmparatorluğu için yaptığı seferlerden sonra yelken açtığında ve Amerikan Kurtuluş Savaşı’na katıldığı dönemlerde yaşadı.  Ayrıca 25 yaşındayken integral hesap üzerine bir kitap yayınladı.

 1965 yılında BM Genel Kurulu, Islas Malvinas adının kabul edildiği İspanyolca dışındaki tüm dillerde kullanılmak üzere Falkland Adaları adını kabul etti.

Dört çeker araçlarla penguenleri görme turunun başladığı Falkland Adaları‘nın başkenti Stanley‘deki limana cankurtaran motorlariyla karaya çıkarıldık.  Bizimki eski bir Land Rover‘dı. Ancak diğerlerinin de Toyota‘ları ve Jeep‘leri vardı. İndiğimiz ana ada, Arjantin‘deki Patagonya anakarasının yaklaşık 300 mil (480 km) batısında.  Doğu Falkland ve Batı Falkland olmak üzere iki ana ada ve bunların etrafında 776 küçük ada vardır.  Nüfus, kendilerini öncelikle İngiliz olarak tanımlayan 4.000 kişi civarındadır, ancak öğrendiğimiz gibi, adalarda yaşayan Asyalılar da dahil olmak üzere birçok farklı milletten insan var.  Falkland Savaşı‘ndan sonra, 2013‘te yapılan bir referandum, insanların Arjantin yerine “İngiliz Bölgesi“ olmaya devam etmek istediklerini gösterdi.

1982‘de Arjantin adalara saldırdı ve geri aldı.  Ancak İngiltere geri döndü ve iki ay sonra adaları geri aldı.  Yenilgi, Arjantin‘deki faşist cuntayı devirdi ve on binlerce vatandaşının ordu tarafından katledildiği Kirli Savaş‘ı sona erdirdi.

Şoförümüz bize Arjantin‘in işgali sırasında yaşadıkları dehşeti anlattı.  Düşmüş İngiliz askerleri için anıtlar gördük.  Daha sonra Buenos Aires‘te şehit düşen Arjantinli askerler için dikilen anıtları görecektik.  Bize, onlarca insanın aç bir halde günlerce evlerin bodrum katında yiyecek olmadan saklandığını anlattı.  Savaş sona erdiğinde ve evlerine döndüklerinde, sokaklarda yatan cesetleri ve Arjantinli askerler tarafından yıkılan evlerini görebiliyorlardı.

İnişimiz sırasında rüzgar ve dalgalar çok yüksekti.  Rüzgarın bazen gemileri tehlikeye atacak kadar güçlü olduğunu duyduk.  1970‘lerde ve sonrasında birkaç kez, şiddetli rüzgarlar nedeniyle gemiler körfezden kurtarılmak zorunda kaldı.

Bir keresinde, yolcular karadayken gemi körfezden ayrılamamış.  Ne kadar uğraşırsa uğraşsın, rüzgar onu körfeze geri itiyor ve kaptan gemiyi döndürememış veya kontrol edememiş.  Haber kasabaya ulaştığında, birkaç Norveçli denizci kaptana tekneyi çevirip çekebileceklerine dair bir mesaj gönderiyor.  Kaptan yapabileceklerine inanmasa da, sonunda denemelerini kabul ediyor.  Norveçli Falklanderlılar, ipler sağlam kaldığı müddetçe, işi yapabileceklerini söylüyorlar.  Böylece, yolcular kıyıdan bekleyip izlerken, küçük römorkörler gemiye yaklaşıp ve uzun bir mücadeleden sonra tekneyi döndürüp körfezden ayrılmasına yardımcı oluyorlar.  Kaptan kurtarıcılara ne kadar borcu olduğunu sorduğunda aldığı yanıt ise sadece gemide olan o harika votka kutusuydu!  Ve evet, votka kutuları o Norveçlilere gönderiliyor.

Sorun, binlerce olmasa da yüzlerce yolcunun kıyıda kalmasıydı ve kaptan bu havalarda can kurtaran botlarını onları gemiye geri getirmek için kullanamıyordu.  Haber küçük kasabada yayıldı ve hemen hemen her ev halkı limana geldi ve mahsur kalan yolcuları evlerine davet etti.  Her sakin, bir, iki ya da birkaç kaç kişiyi seçti ve onları evlerine götürdü, mahsur kalan insanlara yatak ve yiyecek sağladı.

Gemi şirketi bir çözüm bulmak zorundaydı.  Birkaç gün sonra adaya uçak kiraladılar ve yolcular Şili‘ye uçtu.  Gemideki mürettebat, daha sonra hak sahiplerine gönderilen tüm eşyalarını topladı ve paketledi.  O günlerde pek çok dostluk kuruldu ve insanların hala Falkland‘daki ev sahipleriyle birbirlerini yıllardır tanıyorlarmış gibi yazıştıklarını anlıyoruz.

Geminin şirketi daha sonra ada sakinlerine bir mesaj göndererek misafirperverlikleri için teşekkür etti ve yolcularını ağırlama masraflarını göndermelerini istedi.  Adanın tamamında, ödeme yapılacak formu sadece tek bir sakin doldurdu.  Başka kimse masraflarının karşılanması talebinde bulunmadıu.  Ve bize o talepte bulunan tek hanenin de aslında gerçek Falklandlı olmadıkları ve yakın zamanda adalara başka bir yerden geldikleri söylendi.  Burası orada tanıştığımız insanların misafirperverliği böyle.

Penguenler

Planlarımız bir penguen barınağına gitmekti.  Kuşların buluştuğu yerde yol olmadığını bilmiyorduk ve dört çeker bir araca binmek zorunda kaldık.  Şoförümüzle buluştuk ve eski bir Land Rover‘la yola çıktık.  Kaliforniya‘dan bir çift de bize katıldı ve bir saatten fazla bir süre boyunca çalılıkların, kuru dere yataklarının, çamurun, tepelerin ve vadilerin üzerinden geçerek ilk off–road maceramızı yaşadık.  Geçtiğimiz arazi, 1970‘lerde burayı satın alan zengin bir bayana aitti.  Koyun otlatmak için kiralıyor ve küçük bir ücret karşılığında, penguenlere ulaşmak için kara araçlarının içinden geçmesine izin veriyor.  Sürücünün geçiş için geçitleri açmak ve arkamızdan kapatmak için dışarı çıkması gereken birkaç dikenli tel çiti geçtik.

Gönüllü Noktası‘na (Volunteer Point) vardığımızda bizden önce gelen birkaç araç daha gördük.  Kuşları kovalamadan önce ayakkabılarımızı kimyasal bir sıvıya basarak temizlemek zorunda kaldık.  Bu, başta kuş gribi, bakteri veya virüsler olmak üzere her şeyi temizler.   Eve döndükten sonra bölgede kuş gribi görüldüğünü ve ilk sayımda 35 penguenin bu nedenle öldüğünü öğrendik.

Başlarında sarı bir yama olan penguenler Kral Penguenlerdir.  1971‘de 31 çift varmış, ancak Mart 2014‘te 1500 çift saymışlar.  20 yaşına kadar yaşarlar ve yaklaşık 26–33 pound veya 12–15 kg ağırlığındadırlar.  300 metreye kadar dalabilirler, bu da onları en derin dalış penguenleri yapar.  Yiyecek bulmak için kışın yüzlerce kilometre yol kat edebilirler.