20231224 – Ushuaia, Tierra del Fuego, Drake Passage, Antarctica

20231224 – To Ushuaia in Tierra del Fuego, Argentina and to Antarctica

We left Punta Arenas in Chile, situated in the Magellan Strait, and headed out to Ushuaia in Argentina in the Tierra del Fuego area.  Ushuaia is in the Beagle Channel, named after the ship that Darwin visited the area on.  We are still in Patagonia, where the sea, passages, landscape, and history are amazing.

Magellan Strait separates the mainland of South America from the island archipelago of Tierra del Fuego, the land of fire.

Beagle Channel runs between Argentina and Chile, and it seems like long-time disputes have been resolved so far. The eastern part is fully under Chile’s control.  It is 240 km long and some parts are 5 km wide at its narrowest point.

When people arrived in what we call Patagonia today thousands of years ago, they spread on the land; however, passing to Tierra del Fuego was delayed because the area was covered with ice.  The oldest known population is from 6,000 BCE.  They hunted, fished, and traveled with boats to neighboring islands.  When the Europeans started to invade the land, it was already populated with various people with different cultures, languages, etc.

[The waters did not allow us to land at Ushuaia/Sular Ushuaia’da karaya çıkmamızı engelledi]

 The oldest known people were the Yaghans, also known as Yamanas.  They moved through the “Beagle Channel.”  When Ferdinand Magellan, a Portuguese explorer, negotiated through these straits in 1520, he named the islands Terra del Fuego (Land of Fire) because as he was passing, he saw several fires and smoke probably lit by the natives, either Ona, Alakaluf, or the Yaghans.  The aboriginal groups were named Tehulches by their northern aboriginal natives, Mapuches.  Tehulche means “Brave people.”

Tehulches were the first people Magellan met, and due to their large feet, Magellan named the land Patagonia, which translates to land of the people with large feet.

The natives lived in clans of at most 100 people, and family ties were essential for the survival of the population.  These clans had different cultures and lived separately, but they could join forces during war if needed.

[The straits on both sides had spectacular mountains and glaciers/Boğazın her iki tarafında da şahane dağlar ve buzullar vardı]

Northern aboriginals buried their dead in caves, but the southern natives buried their dead on the hills.

Ona clans had no chief or ruler, but the leadership role was played by elders and shamans, who were mostly women.

As the Europeans encroached on the south, Mapuches were able to stop them and prevent their open invasion in the 17th century.  As their trade with the Tehulches developed, Mapuches moved south and to the Argentinian Patagonia side.  Mapuche’s leadership united these groups while contradictions among them continued.

Contacts with the Spaniards also affected their culture, as the horse entered their culture and religion.  A mythical giant character in their religion started to take the shape of a horse as time passed.  Horses became central in their production, technology, and daily life.

Magellan, in his explorations, stopped at Rio de Janeiro Bay.  Rio was not a major Portuguese port at that time. Then, they moved south to Rio de la Plata, the safe waters of the huge river where Buenos Aires was established later.  Here, the crew met the natives, who they described as giants. The diary kept by the crew members describes how tall the natives were by stating that the crew stood only to the natives’ waists.  The account describes the cannibalistic features where the Mapuches did not eat someone all at once but spared some parts to eat later after smoking the body.  This was done to keep in mind the memory of the enemy.

[Ushuaia from a distance/Uzaktan Ushuaia]

 Magellan ordered the capture of the natives, and the crew deceived four to come to the boat, where they were taken prisoner.  They were shackled, and their hands were put to iron.  Two were later released, and the wife of one was even brought to the ship when he felt sad and missed her.  As wars between the natives and Magellan’s crew developed, one of the crew was hit by a poisonous arrow and died.  Magellan was stopped by the resistance wars of the natives.

Magellan carried on south, looking for the South Sea passage.  When the ships stayed in Port of San Julian in Argentina, a mutiny in the ranks happened, but Magellan was able to control the incident.

Losing a ship in a reconnaissance mission, Magellan now only had four ships remaining.  However, even after losing one more ship to mutiny, they were able to get to the southern side, and Magellan cried when he went through the strait and found the peaceful waters of the new ocean he called the South Sea.  He named the sea Mar Pacifico, or the Pacific Ocean, due to the stillness of the waters.

When we approached Ushuaia, the sea had already started to become choppy.   We traveled under heavy clouds, mist, and high waves.   Finally, the captain announced what we feared.  The weather and the sea conditions prevented us from landing even with the tenders used for water shuttles.  We sailed on to the Drake Passage to use the gained day in Antarctica.

[It is confusing for many map makers and geographers to know precisely what are rocks or islands vs. icebergs.  Many mistakes wre made, then corrected/Coğrafyacı ve haritacılar için bile neyin kaya ya da ada olduğu neyin buz dağı olduğunu kestirmek zor.  Pek çok hatalar yapılıp sonra düzeltilmiş.]

As we approached Antarctica, the icebergs started to appear right and left.  It was a mesmerizing scene.  As they silently floated right and left, everyone watched in awe.  Some were as big as three to four times the size of our ship.   Some had penguins that used the icebergs as a free ride.  Because the icebergs supply the waters with nutrients, we noticed the whales could be observed near them more.

The whole scene reminded me of Salvador Dali’s surrealist paintings, where unusual structures emerge from a vast emptiness.

In the evening, we were warned that we had encountered the largest iceberg in the world coming toward us.  The iceberg had dislodged from Antarctica in 1986 but had stuck to the Ocean’s floor and stayed in its location.  Just last November in 2023, suddenly, it started to move, drifting north.  It is 400 meters high and covers 4000 square kilometers.  It is twice as large as the area of greater London. We were told we were the first ones to see it after it started moving last fall (or spring in the South Pole).

If these colossal icebergs continue to move, it could greatly disrupt the feeding grounds and ability of fish, seals, and whales to bring up their offspring.

We could see it in the dim light of the evening and the heavy mist like a mountain range covering 180 degrees from left to right.  The ship had to turn and sail around, taking longer than a few hours.

[It was late in the evening when we heard the A23a iceberg, the largest in the world, had floated towards us/Akşam geç vakit, dünyanın en büyük buz dağı A23a’nın kopup bize doğru geldiği haberi geldi]

[Whales followed us in Antarctica, especially around the icebergs/Balinalar bizi, özellikle buz dağklarına yakınken takip ediyorlardı]

20231224 – Tierra del Fuego, Arjantin’deki Ushuaia’ya ve Antarktika’ya

(Türkçe çeviri Word tarafından otomatik olarak yapılmıştır)

Şili’de Macellan Boğazı’nda bulunan Punta Arenas’tan ayrıldık ve Arjantin’de Tierra del Fuego bölgesindeki Ushuaia’ya doğru yola çıktık.  Ushuaia, adını Darwin’in bölgeyi ziyaret ettiği gemiden alan Beagle Kanalı’ndadır.  Hala denizin, pasajların, manzaranın ve tarihin muhteşem olduğu Patagonya’dayız.

Magellan Boğazı, Güney Amerika anakarasını, ateş ülkesi Tierra del Fuego ada takımadalarından ayırır.

Beagle Kanalı, Arjantin ve Şili arasında çalışıyor ve şu ana kadar uzun süredir devam eden anlaşmazlıklar çözülmüş gibi görünüyor. Doğu kısmı tamamen Şili’nin kontrolü altındadır.  240 km uzunluğundadır ve en dar noktasında bazı kısımları 5 km genişliğindedir.

[ Mountains on the side of the straits/Boğazın iki tarafındaki dağlar] 

İnsanlar binlerce yıl önce bugün Patagonya dediğimiz yere geldiklerinde karaya yayıldılar; ancak bölge buzla kaplı olduğu için Tierra del Fuego’ya geçiş gecikti.  Bilinen en eski nüfus MÖ 6.000’den kalmadır.  Avlandılar, balık tuttular ve teknelerle komşu adalara seyahat ettiler.  Avrupalılar toprakları işgal etmeye başladığında, zaten farklı kültürlere, dillere vb. sahip çeşitli insanlarla doluydu.

Bilinen en eski halk, Yamanalar olarak da bilinen Yağanlar’dı.  “Beagle Kanalı” ndan geçtiler.  Portekizli bir kaşif olan Ferdinand Magellan, 1520’de bu boğazlardan geçtiğinde, adalara Terra del Fuego (Ateş Ülkesi) adını verdi çünkü geçerken, muhtemelen yerliler, Ona, Alakaluf veya Yaghanlar tarafından yakılan birkaç ateş ve duman gördü.  Aborijin grupları, kuzey yerli yerlileri Mapuches tarafından Tehulches olarak adlandırıldı.  Tehulche “Cesur insanlar” anlamına gelir.

Tehulches, Magellan’ın tanıştığı ilk insanlardı ve büyük ayakları nedeniyle Magellan, büyük ayaklı insanların ülkesi anlamına gelen Patagonya adını verdi.

Yerliler en fazla 100 kişilik klanlar halinde yaşıyorlardı ve nüfusun hayatta kalması için aile bağları gerekliydi.  Bu klanlar farklı kültürlere sahipti ve ayrı yaşıyorlardı, ancak gerektiğinde savaş sırasında güçlerini birleştirebilirlerdi.

Kuzey yerlileri ölülerini mağaralara gömdüler, ancak güney yerlileri ölülerini tepelere gömdüler.

Ona klanlarının şefi veya hükümdarı yoktu, ancak liderlik rolü çoğunlukla kadın olan yaşlılar ve şamanlar tarafından oynandı.

Avrupalılar güneye indikçe, Mapuçes onları durdurabildi ve 17. yüzyılda açık istilalarını önleyebildi.  Tehulches ile ticaretleri geliştikçe, Mapuches güneye ve Arjantin Patagonya tarafına taşındı.  Mapuche’nin liderliği bu grupları birleştirirken, aralarındaki çelişkiler devam etti.

İspanyollarla olan temaslar, atın kültürlerine ve dinlerine girmesiyle kültürlerini de etkiledi.  Dinlerinde efsanevi bir dev karakter, zaman geçtikçe at şeklini almaya başladı.  Atlar üretimlerinde, teknolojilerinde ve günlük yaşamlarında merkezi hale geldi.

Macellan, keşiflerinde Rio de Janeiro Körfezi’nde durdu.  Rio o zamanlar büyük bir Portekiz limanı değildi. Daha sonra güneye, daha sonra Buenos Aires’in kurulduğu devasa nehrin güvenli suları olan Rio de la Plata’ya taşındılar.  Burada mürettebat, dev olarak tanımladıkları yerlilerle tanıştı. Mürettebat üyeleri tarafından tutulan günlük, mürettebatın sadece yerlilerin bellerine kadar durduğunu belirterek yerlilerin ne kadar uzun olduğunu anlatıyor.  Hesap, Mapuches’in birini bir kerede yemediği, ancak vücudu içtikten sonra bazı kısımlarını yemek için ayırdığı yamyamlık özelliklerini anlatıyor.  Bu, düşmanın anısını akılda tutmak için yapıldı.

[Summer in Antarctica/Antarktika’da yaz]

Macellan, yerlilerin yakalanmasını emretti ve mürettebat, esir alındıkları tekneye gelmeleri için dördünü kandırdı.  Zincirlendiler ve elleri demire kondu.  İkisi daha sonra serbest bırakıldı ve birinin karısı üzgün hissettiğinde ve onu özlediğinde gemiye bile getirildi.  Yerliler ve Macellan’ın mürettebatı arasındaki savaşlar geliştikçe, mürettebattan biri zehirli bir okla vuruldu ve öldü.  Macellan, yerlilerin direniş savaşları tarafından durduruldu.

Macellan güneye doğru ilerledi ve Güney Denizi geçidini aradı.  Gemiler Arjantin’deki San Julian Limanı’nda kaldığında, saflarda bir isyan oldu, ancak Macellan olayı kontrol edebildi.

Bir keşif görevinde bir gemiyi kaybeden Magellan’ın artık sadece dört gemisi kalmıştı.  Ancak, isyan nedeniyle bir gemi daha kaybettikten sonra bile güney tarafına geçebildiler ve Macellan boğazdan geçip Güney Denizi adını verdiği yeni okyanusun huzurlu sularını bulduğunda ağladı.  Suların durgunluğundan dolayı denize Mar Pacifico veya Pasifik Okyanusu adını verdi.

Ushuaia’ya yaklaştığımızda deniz çoktan dalgalanmaya başlamıştı.   Ağır bulutlar, sis ve yüksek dalgalar altında seyahat ettik.   Sonunda kaptan korktuğumuz şeyi açıkladı.  Hava ve deniz şartları, su mekikleri için kullanılan can kurtarma tekneleriyle bile iniş yapmamızı engelledi.  Antarktika’da kazanılan günü kullanmak için Drake Geçidi’ne doğru yola çıktık.

Antarktika’ya yaklaştıkça buzdağları sağda solda görünmeye başladı.  Büyüleyici bir sahneydi.  Sessizce sağa sola süzülürken, herkes huşu içinde izledi.  Bazıları gemimizin üç ila dört katı büyüklüğündeydi.   Bazılarında buzdağlarını serbest sürüş olarak kullanan penguenler vardı.  Buzdağları sulara besin sağladığından, balinaların yanlarında daha fazla gözlemlenebildiğini fark ettik.

[ Watching glaciers from the deck/Güverteden buzulları seyretmek]

[ An iceberg floatıng quıetly by us/Yanımızdan sessizce kayarak geçen bir buz dağı]

Tüm sahne bana Salvador Dali’nin uçsuz bucaksız bir boşluktan sıra dışı yapıların ortaya çıktığı sürrealist resimlerini hatırlattı.

Akşam, bize doğru gelen dünyanın en büyük buzdağıyla karşılaştığımız konusunda uyarıldık.  Buzdağı 1986’da Antarctica’dan ayrılmış, ancak Okyanus’un tabanına yapışmış ve yerinde kalmıştı.  Daha geçen Kasım 2023’te aniden hareket etmeye başladı ve kuzeye doğru sürüklendi.  400 metre yüksekliğindedir ve 4000 kilometrekarelik bir alanı kaplar.  Büyük Londra bölgesinin iki katı büyüklüğündedir. Geçen sonbaharda (veya Güney Kutbu’nda ilkbaharda) hareket etmeye başladıktan sonra onu ilk görenlerin biz olduğumuz söylendi.

[World’s largest iceberg that had just started moving floated towards us.  The nature expert said we were the first ones to see it after it started floating/Dünyanın en büyük buz dağı koparak bize doğru yüzerek geldi.  Gemideki doğa bilimci bunu ilk kez bizim gördüğümüzü söyledi]

Bu devasa buzdağları hareket etmeye devam ederse, balıkların, fokların ve balinaların yavrularını yetiştirme alanlarını ve yeteneklerini büyük ölçüde bozabilir.

Akşamın loş ışığında ve soldan sağa 180 dereceyi kaplayan bir dağ silsilesi gibi yoğun siste görebiliyorduk.  Gemi birkaç saatten uzun sürerek dönüp dolaşmak zorunda kaldı.